ฝนเพลืง (มีอีบุ๊คนะคะ)

http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMjE3MDY1NiI7czo3OiJib29rX2lkIjtpOjIyOTU4ODt9

     “โอ๊กๆๆๆๆๆ” นิ้วเรียวยาวผิวเนื้อเนียนนวลหมุนเร่งก๊อกอ่างล้างหน้า ปล่อยสายน้ำแรงสุดจนกลบเสียงอาเจียนด้วยความตั้งใจไม่ให้ดังเล็ดลอดออกกระทบหูคนที่อาจผ่านหน้าห้อง

          สองมือยันเท้าขอบอ่าง...แววตาอ่อนแรงในกระจกเงา กำลังบอกเธอ...ถ้าตอนงานเกิดแพ้ท้อง ใครได้ยินคงความแตก

          ต้องไปทันที ไม่อาจรอจนเสร็จงานแต่งงานพี่สาว

          จดหมายกระดาษ ตัวหนังสือสวยงามเป็นระเบียบบรรจงอันเป็นเอกลักษณ์ลายมือฝนแก้ว ถูกทิ้งไว้บอกทุกคนในบ้าน

ถึง พี่ฟ้า

        ฝนขอโทษที่ไม่ได้อยู่ร่วมงานแต่งงานของพี่  ฝนต้องรีบกลับไปจัดการเรื่องเรียน ขอให้พี่ฟ้ามีความสุขมากที่สุด

                                                          รักพี่ฟ้านะคะ...ฝนแก้ว

        พลอยฟ้าพับกระดาษจดหมายตามรอยเดิม การรับรู้เหตุผลที่น่าเห็นใจจากน้องสาวไม่ได้ช่วยความเข้าใจที่ดี ดวงตาวาวโรจน์สะท้อนเงาชิงชังชั่วแวบ

        “อะไรของยัยฝนกันนะ อีกสามวันก็ถึงงานแต่งแล้ว รับปากดิบดีจะเป็นเพื่อนเจ้าสาว หนีกลับมอตอนนี้ เหลวไหลจริง” เธอหลุดเสียงบ่นปนตำหนิ 

         สมองปรากฎภาพใบหน้าน้องสาวยกมุมปากโค้งมน...คงหัวเราะเยาะฉันอยู่ใช่มั้ย แกต้องการแกล้งฉัน...จินตนาการร้ายทำหายใจไม่อิ่ม ใบหน้านวลเริ่มแดงผาด มือสั่น ตาสั่น

        “น้องคงมีงานจริงๆ อย่าโกรธน้องเลย ให้น้ำหอมเป็นเพื่อนเจ้าสาวแทนก็ได้..ลูกฟ้า” น้ำเสียงนุ่มเย็นของผู้เป็นแม่ ดูเหมือนช่วยผ่อนความร้อนในใจเธอลงเล็กน้อย

        “หอมไม่มีปัญหาค่ะป้าทิพย์ แต่ยัยฝนสิคงมีปัญหาจึงรีบหนีไป” หากคำพูดนี้ ญาติที่ไม่ใช่ญาติดั่งจงใจจุดไฟโทสะที่เกือบดับกลับลุกโชน

         “ปัญหาอะไรของเธอ ยัยหอม ยัยฝนจะมีปัญหาอะไร อย่าพูดมั่วซั่ว” เธอตวาดถามน้ำเสียงขุ่นเคือง นัยน์ตาคู่สวยเปลี่ยนกลายวาวดังดวงตานางเสือ สั่นระริก

         “อุ๊ย!!ดุจัง งั้นหอมไม่พูดแล้ว พี่ฟ้าไปถามพี่พายเองเถอะ” น้ำหอมจงใจยั่วโมโหและยุยง มันสำเร็จง่ายดายทีเดียว

         “พี่พายเกี่ยวอะไร” พลอยฟ้าแผดเสียงถามดังลั่น ตัวสั่นหน้าสั่น ยิ่งเห็นท่าทางยึกยักลีลาของอีกฝ่าย อาการเธอไม่อาจลดลงง่ายดาย

          น้ำหอมยักไหล่ มุมปากยกจนโค้งมน ลุกขึ้นยืนกระพริบตาถี่ยียวนยิ้มยั่วใส่ก่อนหมุนตัววิ่งหนีไป

         “จะไปไหนยัยหอม กลับมาพูดตอบฉันก่อน” พลอยฟ้าตกหลุมพรางจนยากปีนขึ้น ลุกวิ่งตาม จังหวะที่มือหนาหยุ่นจับไว้ทัน ดึงตัวเธอนั่งลงที่เดิม

         “ฟ้า...อย่าไปสนใจยัยหอมเลยลูก เด็กคนนี้ชอบสร้างเรื่องราว ฟ้าก็รู้คำพูดยัยหอมเชื่อไม่ได้” นางทิพย์สายตาเหนื่อยใจ ลูกสาวนางอ่อนไหวง่าย หลานนอกไส้ก็ชอบยุแหย่ จะไล่ออกจากบ้านก็เห็นแก่หลานอีกคนลูกน้องชายที่ตายจาก

         นางทิพย์มองใบหน้าลูกสาวเครียดตึงบดบังความสวยงามจนน่าหนักใจ ตอนนี้นางเองก็ทำอะไรไม่ถูก พูดปลอบใจพลอยฟ้าลูกสาวนางก็ไม่ได้สนใจฟัง คำพูดน้ำหอมทิ้งความวุ่นวายไว้  ข้างหลัง แถมใจนางเองก็เสียวแปลบดั่งหนามเล็กปักตำ...      ฝนแก้วกับพระพายเคยรักกัน...แล้วแบบนี้พลอยฟ้าจะวางใจได้อย่างไร

         ผ่านไปสองวัน

         สมองพลอยฟ้าไม่วิ่งตามเวลา วนลูปกับคำพูดน้ำหอม สมองตึงตัวจนชีวิตไม่เป็นสุขต้องวิ่งหาพี่ชายแสนดีผู้ไม่เคยทิ้งเธอโดดเดี่ยว

        “พี่เมฆคะ...ฟ้าข้องใจกับคำพูดของยัยหอมมากเลย พูดจาเหมือนว่าฝนมีอะไรกับพี่พาย” เธอพูดทันทีที่เดินเข้ามายืนตรงหน้าเขา

        “คิดมากอะไรอีก..หึม” หยกเมฆใช้น้ำเสียงอ่อนทุ้ม มองหน้าคนเดินเข้ามาพูดเรื่องเดิม แอบหนักใจ หากเขาไม่ใช่พี่ชายเธอเขาก็คงโปร่งโล่งใจกว่านี้

        “ก็รู้นิสัยน้ำหอมดี เชื่อได้กี่คำที่พูด จะคิดให้หนักหัวทำไมกัน” เขามองนัยน์ตาขุ่นข้องเครียดตลอดเวลา พลอยฟ้าน่าห่วง ยังโชคดีที่ได้พระพาย ผู้ชายอบอุ่น อาทรเป็นคู่ชีวิต...หลังแต่งงานพรุ่งนี้ เขาคิดว่าพลอยฟ้าน่าจะสบายใจมากขึ้น

         “ก็ไม่อยากคิด แต่ไม่รู้สิคะ ใจมันกระตุกแปลกๆ เหมือนว่ามีลาง” พลอยฟ้าขยับเดินไปนั่งแปะบนที่นอน ทำราวว่าจะนั่งคุยยันสว่าง 

         “ลางสาด หรือรางน้ำล่ะ” หยกเมฆจนปัญญาหว่านล้อม เล่นบทตลกซะเลย เผื่ออีกฝ่ายจะผ่อนคลายลงได้บ้าง

          เรื่องฝนแก้วกับพระพายช่างเป็นดั่งหนามกิ่งใหญ่ในใจพลอยฟ้าทั้งที่ไม่น่าเป็น น้องสาวคนเล็กของเขาที่ชื่อ ฝนแก้ว ไม่ใช่ผู้หญิงไร้ศักดิ์ศรี และยิ่งไม่ไร้หัวใจ มีหรือจะหักหลังพี่สาวตัวเอง ใครที่พูดต่อให้อมพระร้อยองค์เขาก็ไม่เชื่อ

         พลอยฟ้ายังคงหน้าง้ำงอ แววตาไม่ท้อในการคิดมาก พูดกับน้องคนนี้ยากจริง หยกเมฆได้แต่ถอนหายใจ แต่ยังไงเขาต้องให้อีกฝ่ายพักผ่อนให้ได้ พรุ่งนี้พิธีแต่งงาน ต้องตื่นแต่งหน้าแต่งตัวแต่เช้า นอนน้อยพานเป็นลมกลางงาน คงวุ่นกันใหญ่

         “พี่ว่าเราไปนอนดีกว่านะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า จะมัวคิดอะไรให้ปวดหัวทำไมกัน  อีกไม่กี่ชั่วโมงก็แต่งงานแล้ว” 

         “นอนหลับที่ไหน” พลอยฟ้าย้อนเสียงเง้างอน ท่าทางไม่ยอมง่ายดาย หยกเมฆต้องใช้ไม้ตาย เดินกลับไปนั่งทำงานหน้าคอม พูดไม่ฟังก็เลิกพูด เดี๋ยวนางก็ทำเอง

         “ฟ้าไปนอนนะคะ” เอ่ยบอกพี่ชาย สายตาละห้อยเดินไปยืนด้านหลัง เอียงจมูกหอมแก้มพี่ชาย แล้วเดินกลับห้องนอนตัวเอง...พี่ชายแอบยิ้ม

         ที่นอนไม่ได้เรียบราบพร้อมให้นอนเหมือนเคย กระดาษสีขาวแผ่นใหญ่วางเด่นเห็นถนัดตา

         “อะไร???” เธอหลุดเสียงร้อง จู่ๆ มีใครเอาอะไรมาวางในห้องยามดึกดื่นเช่นนี้ เป็นใครก็ต้องตกใจและแปลกใจ

         สายตาเธอเบิกโต สติแตกกระเจิง เมื่อได้อ่านข้อความ

         ฝนแก้วท้องกับพี่พาย

นิยายเรื่องนี้แต่งเพื่อความบันเทิง จากจินตนาการมิได้ก้าวล่วงผู้ใด ตัวละคร สถานที่ เหตุการณ์ และองค์ประกอบต่างๆ สมมติขึ้นเพื่อสร้างสีสันและความสนุกสนานต่อผู้อ่าน

สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย